Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Getty

En waarvan ze vinden dat ook jij ze moet kennen.

12 wijze levenslessen die onze redactrices van hun mama meekregen

We zijn onze lieve mama’s voor heel veel dankbaar, maar de meest waardevolle dingen halen we gegarandeerd uit de wijze levenslessen die ze ons geleerd hebben. Dit zijn de belangrijkste lessen die onze redactrices van hun mama meekregen en waarvan ze vinden dat ze ongetwijfeld ook jouw leven een tikje mooier of makkelijker zullen maken.

‘Wat je zelf doet, doe je beter’


Moderedactrice Catherine: ‘Mijn mama leert mij elke dag nog iets – hoe je een dekbedovertrek opvouwt zonder kreuken of een upgrade versiert in een hotel, bijvoorbeeld – maar de raad die ze me het vaakst geeft, is “wat je zelf doet, doe je beter”. Mijn mama kan zich dankzij deze instelling uit elke situatie redden en ik heb die can-do-mentaliteit van haar geërfd. Ik laat mij niet snel tegenhouden en ben absoluut niet bang om dingen te proberen. Al zal ik, als het niet van de eerste keer lukt, misschien toch even naar haar bellen (lacht).’

‘Altijd positief blijven denken’


Social media manager Fien: ‘Toen ik nog een heel klein meisje was, hingen er bij ons in huis letterlijk OVERAL plakbriefjes met ‘pos d’ op geschreven. Op de deur, koelkast, de radio, de spiegel, zelfs op het toilet – weirdddd. Als kind was ik altijd van “Huh? Raar…”, maar het was dus blijkbaar een daily reminder om altijd positief te blijven denken. Iets wat mijn mama letterlijk in elke situatie er bij mij probeerde in te proppen. En nu betrap ik me er zelf heel vaak op dat ‘pos d’ immens frequent in m’n hoofd te binnen schiet. Dus bij deze, danku mama. Pos d forever, haha.’

‘Haat is een lelijk woord’


Redactrice Eline: ‘Mijn mama was toen ik klein was meer van de pientere replieken – denk: “Ik wil, ik wil…een krokodil” of “Wat we gaan eten? Scheten!” – dan van de wijze levenslessen, maar één ding dat ze mij en mijn broer en zus altijd op het hart drukte, is dat we nooit het woord “haten” mochten gebruiken. “Je haat niemand. Dat is een heel lelijk woord”, zei ze dan, en dat bleef ze herhalen toen we ouder werden en het vooral onze leerkrachten waren voor wie het woord gebruikten. Om een of andere reden is dat bij mij blijven hangen. “Ik haat niets of niemand, dat mag niet van mijn mama”, hoor ik mezelf nu als late twintiger zelfs nog zeggen. Het klinkt misschien een beetje zweverig, maar ik denk dat er veel kracht in woorden zit. Door “haat” en “haten” uit mijn woordenschat te schrappen, schrap ik misschien ook wel wat negativiteit. Alleen voor koriander maak ik een uitzondering! En, geloof mij: er komt weleens iemand in m’n leven aan wie ik een grondige hekel heb. Maar haten? Nope.’

‘Nooit afgunstig zijn’


Online coördinator Robine: ‘De belangrijkste levensles die mijn mama mij heeft meegegeven vind ik om niet afgunstig te zijn. Een ander gunnen wat hij/zij krijgt, heeft, bereikt,… En niet egoïstisch zijn. Dat hangt daar een beetje mee samen. Meteen ook mijn eigenschap waar ik het fierst op ben. Danku, mama.’

‘Als je recht in je schoenen staat, hoef je je geen zorgen te maken’


Redactrice Ysaline: ‘Een belangrijke les die mijn mama blijft herhalen, is dat als je recht in je schoenen staat, je je geen zorgen hoeft te maken. Met andere woorden: als je niets fout hebt gedaan, of geen kwade bedoelingen had, hoef je nergens mee in te zitten en moet je het gewoon op je laten afkomen. Ik kan nogal snel in paniek slaan bij het minste wat er gebeurt en dan lijkt dat voor mij het einde van de wereld. Als ik er dan met haar over praat, herinnert ze me aan die wijze les. Zo voel ik mij op slag beter en meer zelfzeker.’

‘Af en toe moet je een klein visje uitgooien, om een grote te vangen’


Redactrice Elien: ‘Mijn mamaatje zei vroeger weleens: af en toe moet je een klein visje uitgooien, om een grote te vangen. Dat bedoelde ze vooral op werkgebied: af en toe moet je eens iets extra doen of iets gratis of minder betaald doen, om daarna de grote opdrachten binnen te halen. Als zelfstandige heeft die les al wel een paar keer zijn vruchten afgeworpen.’

‘De 3 L’s van het leven’


Assistant Brand Manager Eline: ‘Toen ik het huis uitging heeft mijn mama echt het mooiste briefje ooit geschreven (vind ik zelf) met een paar wijze levenslessen. LIVE: Leef met veel plezier, werk met voldoening en geniet van de kleine dingen. LOVE: Zie mensen graag zonder vooroordelen. Je hebt je portie verdriet al gehad, maar weet dat er ergens iemand naar jou op zoek is. LAUGH: Lach om de stomste dingen en neem jezelf niet te serieus. Blijf positief en relativeer.’

‘Geld maakt niet gelukkig’


Redactrice Jolien: ‘Mijn mama’s ‘gouden raad’ is tot op de dag van vandaag: “geld maakt niet gelukkig”. Mijn broer en ik kwamen als kind nooit iets tekort, maar hadden ook geen speelkamer die vol Playmobil of racebanen stond. Wilden we iets? Dan moesten we daar zelf voor sparen. Ze leerde ons van kleins af aan dat geld, of in ons geval bergen speelgoed, niet gelukkig maakt en dat we een lange autorit ook wel zonder die peperdure Nintendo zouden overleven. Nu ik ouder ben, besef ik precies wat mama daarmee bedoelde en ben ik haar daar ook heel dankbaar voor. Ik weet perfect hoe ik met mijn centjes moet omgaan en besef dat sparen wel degelijk nut heeft. Je zal mij niet snel een impulsieve aankoop zien doen en dat is iets waar mijn vriendinnen het nu wel heel moeilijk mee hebben.’

‘Altijd eerlijk zijn’


Lifestyle coördinator Judith: ‘Ik herinner mij dat ik als vijfjarige eens gelogen heb tegen mijn mama over een klein prulletje dat ik had weggenomen en verstopt in mijn kamer. Haar reactie toen – ze was zo teleurgesteld en verbouwereerd, of dat nu echt was of niet – heeft ervoor gezorgd dat ik écht niet kan liegen. Zelfs kleine stomme dingetjes verzwijgen of achterhouden vind ik al moeilijk. Altijd eerlijk zijn was dus haar wijze les waar ik nog altijd blij om ben, al zou ik soms wel wat meer een pokerface willen kunnen houden, haha.’

‘Laat niemand je zeggen dat je iets niet kan’


Redactrice Chloë: ‘Ik wou na mijn middelbaar graag iets met talen doen, maar de enige opleiding die zich daar volledig op focuste was Taalkunde aan een universiteit. Ik heb me ooit laten wijsmaken dat ASO niets voor mij was en heb dus bijgevolg zes jaar lang Sociaal Technische Wetenschappen gevolgd. Iedereen lachte toen ik zei dat ik graag een universitaire opleiding wou gaan volgen. De enige leerkracht die 100% achter mijn keuze stond en me ook aanmoedigde om voor een academische opleiding te kiezen in plaats van een profesionele was mijn leerkracht Nederlands van toen. En mijn mama uiteraard. Zij steunde me meer dan wie doorheen mijn opleiding, benadrukte meermaals dat ik mijn dromen moest najagen en me door niemand moest laten ontmoedigen. Oke, ik moest meer moeite doen tijdens het studeren, haalde niet meer voor élk vak 90%, maar ik haalde het wel. Ik heb nu een bachelor taalkunde op zak, een master journalistiek én de job van mijn dromen. Thanks, mama!’

‘Het moet niet allemaal perfect zijn’


Redactrice Elke: ‘Hoewel ik zeer perfectionistisch van aard ben en mezelf nogal graag iets te veel druk op de schouders leg, is het toch mijn mama – van wie ik die eigenschap trouwens sowieso geërfd heb – die me op het hart drukt dat het niet allemaal perfect moet zijn. Zeker met de komst van mijn zoontje, laat ze dit vaak vallen. Geniet van de momenten samen met je kind(eren), partner en van de kleine, gezellige dingen in het leven. Je hebt maar één leven en het gaat al zo snel.’

‘Blijf jezelf’


Redactrice Herlinde: ‘Ik ben mijn mama voor eeuwig dankbaar dat ze me altijd mezelf liet zijn, en dat ik mocht experimenteren met mijn kledingstijl. Als tiener ging ik door een fluofase waarbij ik me van kop tot teen in felgekleurde items stak: fluogele oorbellen combineerde ik met een fluogroene pull en lange streepjeskousen in alle kleuren van de regenboog. Niet lang daarna had ik mijn gothicfase, en droeg ik plots alleen maar zwarte kleren en bijpassende blauwe lippenstift. O ja, en daar ergens tussen had ik de skaterfase, wat betekende dat in enkel baggy broeken droeg die het liefst van al een groot deel van mijn boxershort flashten. Als ik foto’s van mezelf terugzie, krijg ik het schaamrood op de wangen, maar ik ben blij dat ik door al die fases ging om uiteindelijk mijn eigen stijl te ontdekken.’

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '